სულ
პირველად, ნეტავ, როდის დაგინახე:
შენი
სახე რომ ვიხილე წვიმის თქეშში?!
წვეთები
რომ მხრებს და გულმკერდს გისველებდნენ,
ჩიტივით
რომ ამიძგერდა გული მკერდში,
თუ
მაშინ, რომ პლიაჟზე ბურთი მომაწოდე,
თუ
მაშინ, რომ წავიკითხე შენი ლექსი?!
ამ
სამყარომ, ნეტავ, რისთვის გამიმეტა,
თუ
კი ჩემი არ იქნები თავისდღეში.
ავტ.
უცნობი
No comments:
Post a Comment