ზაფხულის ქარებს გავუმხილე...
მარტოსულობა სასჯელივით დამადეს წლებმა,
აჯამ ხასიათს გამართლება ვერ მოვუხერხე.
სულიც მატკინეს ამ ცხოვრების გულმრუდე გზებმა,
წვიმის ღრუბლებმა ყველა გრძნობა გადამიმეხეს...
ზაფხულის ქარებს ჩემი სულის სატკივარს ვუმხელ...
დროც დაიმალა ძველ ზღაპარში დაიდო ბინა...
შერეკილების ქვეყანაში მოთოვა წუხელ
და სინანულმა ერთი წუთით შემოირბინა...
ბევჯერ დავეცი, მაგრამ უცებ უმალ ვდგებოდი,
ვისთვის რაც მსურდა ყველა სურვილს დრო მიბრუნებდა...
წლები გარბოდა და მე ისევ დროში ვრჩებოდი...
კალენდარზე კი ოცნებები მიკაკუნებდა...
ვერ გავიმეტე სიყვარული სიამისათვის,
ვნანობ დავღალე ეს გონებაც, ბევრი ფიქრებით...
არ მიმიხურავს კარი, არა ნიავისათვის
და დავასრულე ფილმიც ისევ ძველი ტიტრებით...,,la fin"...
ლ.ფარცვანია
No comments:
Post a Comment