შენი ღიმილით გამოვიზამთრე,
მათბობდა, როგორც ცხელი მზის სხივი,
თან დამყვებოდა შენი სინაზე
ფერმკრთალი მოლი მწვანე ფითრივით.
ქუდბედიანი ვყოფილვარ თურმე,
რომ არ მიმეცი ქვას და ქარაშოტს,
ქვიშას მისანი რამლივით ურევს,
არ მიმატოვებ, ვიცი, არასდროს.
No comments:
Post a Comment