მზე ცხრათვალა იღვრებოდა თითო პურში,
ბიცოლა რომ ახურებდა იმ დიდ თონეს,
პატარებიც ვტრიალებდით იქვე ახლოს,
ისე მახსოვს,მომხდარიყოს თითქოს გუშინ.
ამომხტარი იმ თონიდან თეთრი პური,
მზე იყო და ჩვენც გვიყოფდნენ იმ მზის სხივებს,
პური იყო დიდი, როგორც კაცის გული,
სიყვარულს და მთელ სამყაროს შიგ რომ იტევს.
No comments:
Post a Comment