შენში ვტყდებოდი, ვით პრიზმაში ნაზი მზოს სხივი,
ვეწაფებოდი შენი ვნებით სავსე ამფორას,
და გრძნობა ასე ლამაზი და ასე მიწყივი,
ელოდებოდა შემოდგომის ფერთა აღდგომას.
მთრთოლვალე ხელთა ეპყრა შენი ხელების მჭიდი,
და ვოცნებობდი მაღლა ცაში მზესთან გაფრენას,
და თუ კი გულში შევინახე სიკეთის ხიდი,
ნუღარ დამიშლი, ღმერთო ჩემო, მაღლა ახედვას.
,
No comments:
Post a Comment