ვერხვები
დავრჩე, არ დავრჩე, კენჭი ვყარე,
და პასუხს ველი,
კვლავ სევდით სავსე მივუყვები
ქალაქის ქუჩებს,
ვხედავ, ვერხვებიც აბუზულან,
თვალი აქვთ სველი,
და გამალებით აწვალებენ,
იკვნეტენ ტუჩებს.
მათ შემიძლია გავუმხილო
ჩემი ფიქრები,
გავუზიარო ჩემი სულის
ალგორითმები,
არ დამცინებენ ქართან ბრძოლით
გადაღლილები,
გზას დამითმობენ სიყვარულით
და მორიდებით.
მაია დიაკონიძე
3.09.2023 წელი
No comments:
Post a Comment