მთვარე ხარ ბადრი, მანათებ სხივებს
და ზოგჯერ ვიჭერ შენს მზერას, გამჭოლს,
სანამ ვარსებობთ და ვსუნთქავთ ვიდრე,
იმის მზეს ვფიცავთ, სადაცა ვსახლობთ.
არ შემოძლია არ დავსვა ტირე,
უცხო ბგერები კლარნეტის - ლორკა,
და გაღვიძება როდესაც მიწევს,
შენი ლექსების ალები მლოკავს..
No comments:
Post a Comment