შენ უხმოდ წახვედი...
შენ უხმოდ წახვედი,--არც მჯერა ნამდვილად... თუმც ახსნა არ გინდა,არ არის საჭირო, შავით შემოსილი მოველ ძველ ადგილას, ჩვენი სიყვარული მინდა დავიტირო. გარდაცვლილ ოცნებებს დავნამავ ცრემლებით, თვალებს დავუხუჭავ,იმედებს ნატყვიარს... ბაგეს, ათრთოლებულს, ვიჭამ გახელებით, შენი კოცნის კვალი ჯერაც რომ ატყვია. თავს არ დავიმცირებ,ბედ--იღბლის ძაგებით, არცა ვარ ბოლო და არცა ვარ პირველი... ჩემამდეც რამდენმა ჩაიცვა ძაძები, რამდენს გაუფრინდა იმედის ფრინველი. იმ ხესთან მოვედი,მუდამ რომ ვხვდებოდით, ჩემი მარტო მოსვლა, ხეს გაუკვირდება... რამდენჯერ, დილამდე, ალერსით ვტკბებოდით, ახლა ხისთვის ახსნა ხომ გამიჭირდება. მე არაფერი მაქვს,მასთან დაფარული, არც შენზე მგონია,რომ სულ მთლად დაეცი, დაბრუნდი და მოწმეს,--ჩვენი სიყვარულის, სულ ყველა კითხვაზე პასუხი გაეცი. ელგუჯა ციგროშვილი. ქ.თესალონიკი. 08.01. 2013 წელი.
No comments:
Post a Comment