რაიც რომ მიყვარდა, არ ღირდა ნიყვადაც,
რომ უნდა მიყვარდეს, ხანდახან ვივიწყებ,
უფალო, მოდიხარ ფიქრად და სიტყვად და,
ლოცვასაც ჩემს გულში უჩუმრად ვღიღინებ.
კაეშანს რა ვუყო, თოვლს მოაქვს, წვიმასაც,
შენ თუ უარგყავი, მაშ სადღა მივიდე,
ჩემს თვალებს მზიანებს ზამთარი მიადგა,
თოვს და კვლავ შენამდე მოვყავარ ბილიკებს.
No comments:
Post a Comment