ნეტავ, ანგელოზთ დააცვდათ ფრთები,
ღმერთთან ნატვრები რომ აღარ მიაქვთ?
სად გახირულან ჩვენი ლოცვები,
სიტყვას ვერ ვამბობთ ლაღსა და ფრთიანს.
ჭურვების ბოლი დამდგარა ცაზე,
სადღაც პატარებს სცივათ და შიათ,
ურჩხული ქშენს ჩვენს დედამიწაზე,
მიტომ ვერ ვხედავთ ჩვენც ზეცას მზიანს.
No comments:
Post a Comment