სიცხეა, ხვატი და მზე იშრობს საწვიმარ ღრუბლებს,
გარეთ დგას გამხნარ ფოთოლთ, ხეთა მელანქოლია,
და აღარ დარჩა გარეთ უკვე არც ერთი კაცი,
გვტოვებენ, ჩვენ კი უკან მგონი ვერც მივტირივართ.
და რჩება ჩვენი საქართველო კოჭლი და ბეცი...
No comments:
Post a Comment