თვითონ არ ვიცი, შენი თავი რამ შემაყვარა,
და მკლავს სურვილი შენი კოცნის უკიდეგანო,
და ვკვდები, ვკვდები, სხვისი რომ ხარ, ჩემი კი არა..
და ჩვენ ორ შორის, მე მგონია, ფიქრის ხიდია
და მე ვისუნთქავ შენი სუნთქვის რაღაც ნაწილებს,
შენი სურვილი, კარგად ვიყო, მეხამრიდია
და ათასნაირ ბოროტებას თავზე მაცილებს.
შემომეყვარე, ისე წრფელად, ისე უბრალოდ,
თან მომიტანე თოვლის, წვიმის მარადი სევდა,
იუპიტერო, ჩემო მარსო, ჩემო ზუალო,
თავზე დამატყდი უბედობად ან იქნებ ბედად?!
No comments:
Post a Comment