შენ ჩემი სულის ხსნიდი კარედებს,
და ანათებდი, როგორც აისი,
მე ვუყურებდი თითქოს სხვა ხედებს,
ჩემს წინ წვებოდა რომი, პარიზი.
და ანათებდა მზეც სხვანაირად,
მთვარესაც ერტყა სულ სხვა არილი,
ჩემში იყავი სულ სხვანაირი,
იშვიათი და უცხო ყვავილი.
,
No comments:
Post a Comment