ფიფქები, ავტ. ელგუჯა ციგროშვილი

 ფ ი ფ ქ ე ბ ი

1. პ ა ტ ა რ ა ვიყავ, შენც პ ა ტ ა რ ა მეგონე მაშინ,

დღეს ჩემი თვალის უპეები ჟამმა დაღარა...

შ ე ნ კვლავაც ისე ონავარობ, ვით ცელქი ბავშვი,

მ ე კი... თმა – წვერში შემერია უკვე ჭ ა ღ ა რ ა.

2. ასე მეგონა, შ ე ნ მოსავდი იმ ბ ე ბ ე რ ზ ა მ თ ა რ ს,

თ ო ვ ლ ი ს პ ა პ ა ს ა ც, – თ მ ა დ და წ ვ ე რ ა დ შ ე ნ ა შვენოდი...

მიახატავდი ფანჯრის მ ი ნ ა ს ვერცხლის მ ი ნ ა ნ ქ ა რ ს,

გამოწვდილ ხელით გელოდი, რომ ზედ დამფრენოდი.

3. თოვლია ირგვლივ, ჩემი მ ზ ე რ ა თოვლზე სრიალებს,

ჩამოივაკა გორაკების თეთრი ფერდები,

ყმაწვილის ჟინი შენთებიათ ჟამდაკრულ თვალებს

და გეკითხები: ,,ფ ი ფ ქ ო, შენ კი ა რ ა ჰ ბ ე რ დ ე ბ ი?!"

4. და ... ა რ ც დ ა ბ ე რ დ ე, თაობები კვლავაც გელიან,

თეთრი ხალიჩა დაუფინე ო ც ნ ე ბ ე ბ ს ულევს,

ვგრძნობ, ბ ა ვ შ ვ ო ბ ა შ ი დ ა ბ რ უ ნ ე ბ ა სანატრელია,

ს უ ლ ი ს თეთრ ს ა გ ზ ა ლ ს ნუ მოაკლებ პ ა ტ ა რ ა გ უ ლ ე ბ ს!

ელგუჯა ციგროშვილი

6 ~ 11 თებერვალი, 2022 წელი