მენატრები!
მენატრები, როგორც სუნთქვა გაზაფხულის,
როგორც ტყეში ლურჯთვალება ია,
მენატრები, როგორც მთები ალანძული,
მზის ჩასვლისას თვალს რომ მორცხვად ხრიან.
მენატრები და არა აქვს ამას ახსნა,
რატომ, რისთვის, ან რა ვნახე შენში?!
მენატრები, როგორც წყალი უკვდავების,
მთის წყაროდან ცვარი ერთი პეშვი.
მენატები და არა აქვს დასასრული,
შენი ნახვის მიზეზსა და მიზანს,
იმედი მაქვს, მალე მოვა გაზაფხული
და მიმიღებ შენი გულის ხიზანს.
მაია დიაკონიძე
31.01.2022წელი
No comments:
Post a Comment