წვიმს და თითქოს გულზე დამდის ცრემლი,
გარშემო კი ცას ნისლები ბურავს,
მომეგებე, კვლავ დავანთოთ ცეცხლი
ტყესთან ქოხში მიმასპინძლე სტუმარს.
აკაციის სურნელება ვიგრძნო
და სინაზე იქ მოსული იის,
ძველებურად აფანცქალდეს გული,
ძველებურად აჩქრიალდეს სისხლი.
მითხარ ისევ: - შენ პატარა ქალო,
ჩვენს სიყვარულს ვერ გააქრობს ნისლი, -
ჩიტებივით გავიკეთოთ ბუდე,
თავს გვეხუროს სახურავი ისლის.
წვიმს და თითქოს გულზე დამდის ცრემლი,
გარშემო კი ცას ნისლები ბურავს,
მომეგებე, კვლავ დავანთოთ ცეცხლი
და ვუმღეროთ ტრფობას გაუხუნარს!
No comments:
Post a Comment