შენ, ქარიშხალო, დაივანე თურმე ჩემს სულში,
ომგადახდილი მეომრების ჩამიდგი ჟინი,
ვერ წავუვედი მე ვერსაით ამ წვას და ვნებას,
მეგონა უკვე დამთავრდაო, ის კი არ მიდის.
ამომეტვიფრა უკვე გულში ნაპრალ-ღარები,
უამათოდაც იყო გული განაწანმები,
ნუთუ არ წახვალ, სიყვარულის დარდო და სევდავ,
თუ არ დაყვები ჩემს სურვილს და უფლისა ნებას,
ამოვიგლიჯავ ამ წყეულ გულს, უგულოდ ვივლი...
No comments:
Post a Comment