მოვდივარ სახლისკენ, გზად, ვხედავ, პატარა სატვირთო მანქანა დგას, იყიდება ძველი კარტოფილი, კიტრი, პომიდორი, ყველი, გამყიდველი ლურჯთვალა კაცია, იმერელი, ჩასახლებული ახალციხეში, იქიდან ჩამოაქვს ხოლმე პროდუქტი, გამეხარდა რომ დავინახე, ჩემი შვილი ძველ კარტოფილს ითხოვს ახლაც, ახალი არ უყვარს რატომღაც. მივედი, ვიყიდე კარტოფილი, პომიდვრის ჯერი დადგა, კარგები ჩამიწყვე, - ვთხოვე, თქვენ თვითონ აარჩიეთ თქვენნაირი ლამაზებიო, გამეცინა, არაფერი მითქვამს, კი გავიფიქრე, რაღა დროს ჩემი სილამაზეა -მეთქი, დავიწყეთ ერთად ჩალაგება ბოსტნეულის, რომ მივუახლოვდი, რაღაცნაირად დაიბნა, გაწითლდა, ფული რომ მივეცი, ვეღარ დაითვალა, მერე საერთოდ დაუცვივდა ხელიდან, ქარმა წაიღო, მომიწია მასთან ერთად სირბილი და ფულის აკრეფა, ახლა ვზივარ და მეცინება, ძლივს დავეწიე ორ ორმოცდაათლარიანს, კიდევ კარგი სიმწრით ნაშოვნი ფული არ დაკარგა იმ პატიოსანმა კაცმა.
No comments:
Post a Comment