ჩამომფერთხა ოცნება და იმედი,
მეგობარო, შენ საითღა წასულხარ,
თვალსავსეო, სათნოებით, სიკეთით.
ნუთუ, ქარმა ისე უნდა დაგვჯაბნოს,
ჩვენს თვალებში სხივმა არ იკიაფოს,
და აშარმა, არამზადა, ოხერმა
მარტო სხვათა სიყვარულზე გვიამბოს?
იქნებ აქაც გადაიხსნას ღრუბელი,
რახანია წვიმს და თანაც ქარია,
შენს სამშობლოს მალე დაუბრუნდები,
სხვებზე მეტად, ალბათ, მე მიხარია.
No comments:
Post a Comment