უმისამართოს! (სატრფიალო)

 წყლის წვეთშიც შენ ხარ, დილის ნამშიც, მფრინავ სიოშიც,

მინდორზე, ველში, ტყის ჩრდილებში, ალუბლის ბაღშიც,

ჩემს ლამაზ ფიქრშიც, გულშიც, სულშიც შენა ხარ მხოლოდ,

მაგრამ ვერ გპოვე, ვერ შეგიცან და ვერსად გნახე.

იქნებ შენა ხარ, ვინც მიყვარდა ამდენი ხანი,

იქნებ შენს ცდაში გათანგულა ჩემი სხეული,

მიწისა უკვე აღარ დამრჩა ვახში და ვალი,

შენკენ მოიწევს უიმედოდ სული ეული.

რომ დამიამოს იარებით დამჭკნარი გული,

უსიყვარულად წასვლა ზეცად რომ უწერია,

მეჩურჩულება სიო ნაზად შენს ძვირფას სახელს,

მაგრამ არ მესმის, ნახვა შენი არ მიწერია.