Friday, January 31, 2025

აღდექ, ქართველო!

 აღდექ, ქართველო!

გადაიქუხა, ვინღამ აღარ გადაიქუხა,
ჯალალედინმა, შაჰ-აბასმა, გაგვხადეს ლუკმა,
მაგრამ ისევ დგას ფესვმაგარი დიადი მუხა,
არ ეპუება დროს უხიაგს, უზნეოს, უკმარს.
ვერ გადაფარა მისი მწვანე ფერები რუხმა.
არ უშინდება მეხთა ტყორცნას და ჭექა-ქუხილს,
ზეცად აზიდა საქართველო წმინდანთა ზურგმა,
ახლა კი ვისმენთ ობოლ-ქვრივთა ვაება-წუხილს.
აღდექ, ქართველო, და მორკალე სამყაროს თაღი,
დროშა ქართველთა ფრიალებდეს ვით ბაირაღი,
მიწა თამარის და დავითის - სამოთხის ბაღი,
ამ დედამიწის არის სისხლი, ხორცი და ძარღვი.
მაია დიაკონიძე
31.01. 2025 წელი

ჩემს ძაღლს

ჩემს ძაღლს!

რომ მეფერება, ჩემი ძაღლია,
მე გამოვკვებე, მე მივეც ბინა,
რაც რომ ჩემს გულში წყენა მარხია,
იცის, მიჯდება ძალიან ძვირად.
შური იძიე, მკარნახობს გული,
ძაღლი კი ჩემი არ მაძლევს ნებას,
თავის უმანკო კეთილი სულით
ჩემს ფეხთან, როგორც ცოდვილი წვება.
მე დამტუქსეო, მიყვირე თუნდაც,
არ გაივლოო მაგ გულში ცუდი,
თოვლის მეხება სპეტაკი გუნდა,
სიკეთით ავსებს ამ ჩემს გულს უნდილს.
მაია დიაკონიძე
31.01.2025 წელი

Thursday, January 30, 2025

მინიმა

 ციური ისევ ცაშივე რჩება, 

მხოლოდ დროებით ეშვება ციდან,

ხელში მიჭირავს ბაბუაწვერა,

მაგრამ გაშვება ცაში არ მინდა.




Wednesday, January 29, 2025

სიყვარულისა არა ვთქვი! (ხალხურ მოტივებზე)

 სიყვარულისა არა ვთქვი!

(ხალხურ მოტივებზე)

სიყვარულისა არა ვთქვი,
თქმა კი ძალიან მინდოდა,
თეთრი და შავი არაგვი
ჩემს კართან ჩამოდიოდა.
ხან ერთი ამომძახებდა,
ხან კი მეორე ყიოდა,
თოვლმა სავალი ჩახერგა,
ფრთები რაღაში მინდოდა.
ვერა ვრჩებოდი ფორიაქს,
ზეცა ზევიდან კვირობდა,
მთას მივადექი გოლიათს,
მის ჩრდილში ძალზე ციოდა.
ხელ-ფეხი როცა შემეკრა,
ფიფქი ზედ დამაცვიოდა,
თავზე სიკვდილის მზე მედგა,
სიცოცხლე აღარ მშიოდა.
გავხედე თოვლის ფარდიდან,
მხედარი მოიჩქაროდა,
თავზე დამადგა მაშველად,
უფლის წვეული გამოდგა....
ჭიქით არაყი შემასვა,
ჩავთვალე უფლის წყალობად,
შევსვი, ნაჟური ყოფილა
უკვდავებისა წყაროდან!!!!
წამოვდექ, გავლა შევიძელ,
სტუმარი მომყვა ბინაში,
ჩემი ნახადი არყით ვთქვით
მადლობა უფლის წინაშე!!!!....
მაია დიაკონიძე
28.01.2025 წელი

სამშობლოს! (პატრიოტული)

სამშობლოს!
გამათრახებულს გიყურებ მიწავ,
წყლულ-იარები აღარ გირჩება,
ცით მოვლენილებს გენად და ნიჭად,
ნუთუ მოგველის გადავიწყება?!.
აგვიკიდია ვირის საპალნე
და შევდგომივართ ზეცისკენ აღმართს,
ზოგი მოგვძახის, ,,ღმერთი დამალეს,
ტყუილუბრალოდ ადგახართ მაგ გზას!"
მაგრამ ვით ვპოვოთ ჩვენ სხვა სავანე,
სადაც რძე გასდის ჯეჯილს და ბალახს,
რატომ გვიწესებს ვიღაც სამანებს,
ვიღაც კი ღვარძლით მიწასა კვალავს.
,,სისხლი სისხლის წილ, თვალი თვალის წილ",
ჭეშმარიტება თუ კი ეს არის,
ჩემს სამშობლოზე სილის გაწვნისთვის,
დაე, სამყარომ ზღოს თავის ვალი.
მაია დიაკონიძე
26.05.2024წელი

2025 წლის 25 იანვარი, ელგუჯა ციგროშვილის საიუბილეო საღამო

 

🔷 2025 წლის 25 იანვარს, შალვა კამლაძის საავტორო ლიტერატურული პროექტის „ლექსი კალიგრაფში“ და ქართულ-ბერძნული ასოციაციის „თერგი“ ეგიდით, თესალონიკში მოღვაწე პოეტის, ელგუჯა ციგროშვილის საღამო გაიმართა.
🔷 საღამოს ესწრებოდნენ თესალონიკში საქართველოს გენერალური კონსული, გელა ჯაფარიძე, გენერალური საკონსულოს თანამშრომლები, თესალონიკში მოღვაწე ქართველი პოეტები და ემიგრანტები.
🔷 გენერალურმა კონსულმა მიწვეულ სტუმრებს სიტყვით მიმართა და სამახსოვრო საჩუქრით დააჯილდოვა ელგუჯა ციგროშვილი , აგრეთვე, პროექტის ავტორს შალვა კამლაძეს, საზღვარგარეთ ქართული კალიგრაფიის პოპულარიზაციის საქმეში შეტანილი წვლილისთვის მადლობის სიგელი გადასცა.
🔷 გენერალური საკონსულო მადლობას უხდის ღონისძიების ორგანიზატორს, ქართულ-ბერძნული ასოციაციის „თერგი“ ხელმძღვანელს, ია ხუროშვილს და ღონისძიების მხარდამჭერი ფონდის „დიასპორების ალიანსი საქართველოსთვის“ ხელმძღვანელს, თიკა სვანიძე-ვენკოს.

Tuesday, January 28, 2025

მე მარტო ჩემი მეგონე! (პატრიოტული)

 მე მარტო ჩემი მეგონე!

მე მარტო ჩემი მეგონე,
თურმე ყოფილხარ ყველასი,
ეკასი, თამროს, თებრონეს,
ლეილასი და ლელასი,
კაი ყმა არის ერთისთვის,
მგელიც კი ცხოვრობს ერთასთვის,
მხოლოდ სამშობლო ერთია,
კახაბერის თუ ბერასი.
მაია დიაკონიძე
27.01.2025 წელი

სიყვარულისა არა ვთქვი

სიყვარულისა არა ვთქვი,

თქმა კი ძალიან მინდოდა,

თეთრი და შავი არაგვი

ჩემს კარზე ზედ დადიოდა.

ხან ერთი ამომძახებდა,

ხან კი მეორე ყიოდა,

თოვლმა სავალი ჩახერგა,

ფრთები  რაღაში მინდოდა. 

ვერა ვრჩებოდი ფორიაქს,

ზეცა ზევიდან კვირობდა,

მთას მივადექი გოლიათს,

მის ჩრდილში ძალზე ციოდა.

ხელ-ფეხი როცა შემეკრა,

ფიფქი ზედ დამაცვიოდა,

თავზე სიკვდილის მზე მედგა,

სიცოცხლე აღარ მშიოდა.


ვერა ვრჩებოდი ფორიაქს,
ცა დახმარებას ცდილობდა,
მთას მივადექი გოლიათს,
მის ჩრდილში ძალზე ციოდა.

Monday, January 27, 2025

ენძელას შესახებ

 I. აპრილის თვეში, მსოფლიოს ბევრ ქვეყანაში, ენძელის დღეს აღნიშნავენ — ეს მცენარე, ტრადიციოულად, გაზაფხულის მოსვლასთან ასოცირდება.

II. ენძელა — ბრიტანული კულტურის მნიშვნელოვანი ელემენტია და მის კულტივირებას მეტად სერიოზულად ეკიდებიან. ბრიტანელები თვლიან, რომ თუ ენძელებს სახლის ირგვლივ დარგავენ, ოჯახს ბოროტი ძალებისგან დაიცავენ.

III. ყვავილის ლათინური დასახელება — გალანტუსია (Galanthus), რაც სიტყვასიტყვით, «რძის ყვავილს» ნიშნავს. თუმცა, ენძელას ბევრი სახელი აქვს. მაგ., ჩეხეთში, მას «ფიფქებს» ეძახიან, ხოლო გერმანიაში — «თოვლის ზარებს», ინგლისში კი, «თოვლის წვეთის» და «თოვლის საყურის» ვარიანტებიც გვხვდება.

IV. ყვავილის ბოლქვი გალატამინს (Galanthaminum) — ბიოლოგიურად აქტიურ ნივთიერებას შეიცავს, რომელიც ალცჰეიმერის, პოლიომიელიტის და საყრდენ მამაძრავებელი ორგანოების დაავადების სამკურნალო პრეპარატებში შედის.

V. ზოგიერთ ქვეყანაში, ენძელას საკვებადაც იყენებენ — ისეთი კერძებიც კი არსებობს, სადაც ყვავილი მთავარი ინგრედიენტია.

VI. ენძელების კოლექციონერებს — გალანტოფილებს ეძახიან. ხოლო, ამ ყვავილის ყველაზე დიდი კოლექცია გლოსტერშირის საგრაფოშია (დიდი ბრიტანეთი).

ენძელებით ნამდვილად გატაცებული ადამიანები, მზად არიან, მცენარის იშვიათი სახეობის შესაძენად, ასობით ფუნტი გადაიხადონ.

VII. ენძელა, ბევრ ქვეყანაში, წითელ წიგნშია შეტანილი და ყვავილით უკანონო ვაჭრობა აკრძალულია.



ენძელა მართლაც საოცარი ყვავილია, გრაციოზული, ნაზი, რომანტიკული და, ამავე დროს, ყველა ყვავილზე ვაჟკაცური და გამძლე… გაზაფხულზე ის პირველი ბედავს ხოლმე თოვლში თავის წამოყოფას და მინუს 10-გრადუსიან სიცივესაც კი უძლებს იმისთვის, რათა ახაროს ყველას საოცარი ამბავი — გაზაფხულის მოსვლა…
ამ ყვავილის ლათინური დასახელებაა Galanthus და ოფიციალურად ითარგმნება როგორც „რძის ყვავილი“, ინგლისურიდან თარგმანში ენძელა — „თოვლის წვეთია“, გერმანულიდან — „თოვლის ეჟვანი“, ჩეხურიდან – „თოვლის ფიფქი“, რუსულიდან — „თოვლის ქვეშ ამოსული“…ხოლო ყვავილების ენიდან — „დამამშვიდებელი და იმედისმომცემი“…
ერთ-ერთი ლეგენდის მიხედვით, ენძელა დედამიწაზე ამოსული პირველი ყვავილია. ის გაჩნდა მაშინ, როდესაც ადამი და ევა სამოთხიდან გააძევეს. თოვდა, ევას შესცივდა, დაკარგულ სამოთხეს დასტიროდა, და მის დასაწყნარებლად რამდენიმე ფიფქი ენძელად გადაიქცა…

Sunday, January 26, 2025

ის არ ვიყავი

 ის არ ვიყავი

შენ რაც გეგონა, ის არ ვიყავი,
არც შენ იყავი, მე რომ მეგონა,
გულში რომ ჩამრჩა შხამი ისარი,
თავს ვაჯერებდი, გულში მზე მქონდა.

შენ იყავ მუდამ ჩემი ოცნება,
დროს მინათებდი მკაცრსა და უნდილს
და გალახული ჩემი ცხოვრება,
მაინც ერთადერთს - შენს ღიმილს უდრის.
მაია დიაკონიძე
26.01. 2025 წელი

Meri Basharadze-doreuli
მაიას: 
უფლის ქალი ხარ, სულის ჩამდგმელი, 
ირგვლივ სიყვარულს აფრქვევ. 
შენ თვითონა ხარ ცეცხლის ნაკადი, 
ვინც შენთან მოვა დასწვავ.

Maia Diakonidze
ვისთვის ვარ ცეცხლი და ვისთვის წყალი,
ვისთვის ჰაერი და ვისთვის მიწა,
ოთხი სტიქიის ვივსები ძალით,
ეს დედამიწა მფარავს და მიცავს.
მაია დიაკონიძე
26.01.2025 წელი

ჩვენ გავიმარჯვებთ დროზე

 როგორც ადვილად ვპოულობთ, 

ისე ადვილად ვკარგავთ,

არ ვუფრთხილდებით დროს ულმობს,

წლებს რომ სახეზე ქარგავს.


შეაჭკნობს ყურძნის კუმპალებს,

დაღარავს ყინვა-ქარში,

არ დაინდობს არც ფუფალებს,

გათანგავს ერთის ცდაში.


დრო თავის ბეჭედს დაგვასვამს

სულში, გულში და ხორცზე,

წლებმა რომც განვლოს ათასმა,

ჩვენ გავიმარჯვებთ დროზე..



რჩეული ლექსები

 

ზმანება
(ხალხურ მოტივებზე)
მთებს შემოუცვამთ ნაბდები,
თავს ადგათ თოვლის ვარაყი...
ერთმანეთს გადასძახიან:
,,გადმო, დავლიოთ არაყი;
გავთბეთ, სისხლი რომ აჩქროლდეს,
მედგრად დავუხვდეთ ყინვასა,
პირზე ღიმილით ვუსმინოთ
მაგის კვნესას და გმინვასა!"
ქარს მოაქვს ღიღინ-ღიღინით,
არყით პირსავსე ხელადა,
მთათ მაიმარჯვეს ყანწები
სასმელის შესასმელადა.
,,ალავერდს" არის ყველასთან
მთების თამადა, – მყინვარი,
გოჩასა ჰგავის, ხევისბერს, –
მარადჟამს გაუცინარი.
ალალად ლოცავს მთა-გორებს,
ბარში, – გაფენილ ხავერდებს
და საქართველოს მომავალს,
სამყაროს შემქმნელს ავედრებს!
მაია დიაკონიძე
27. 10. 2023 წელი

დედაჩემს!
აბლაბუდები ეყარა ნისლის
და ღამეს უფრო მთვარიანს ხდიდა,
რა აწუხებდა მცხუნვარე ივლისს,
საბანს პატარა ბავშვივით მხდიდა.
ბაბუაწვერა ბალიშად მერგო,
თეთრი გვირილა მეყარა ტანზე,
მწვანე ბალახი ქვეშაგად მეგო,
თვალები ჩემი ეკერა ცაზე.
ვხედავდი კოსმოსს, ვხედავდი დედას,
თავსასთუმალთან თეთრკაბა მეჯდა
და დედაჩემის უზღვავი სევდა,
გადამქცეოდა სინდისის ქენჯნად.
მაია დიაკონიძე
30.06.2024 წელი

სურათის აღწერა
სადღაც ღრუბელი ატირდა,
ჩამოემხო და გაქრა,
მზემ გამოიხმო ახლიდან,
შემოამატა ამქარს.
ცა დაიფარა ღრუბლებით,
ჰგავდნენ ხუჭუჭა კრავებს,
თითქოს უფალი ზეცაში
ფარას უღებდა კარებს...
მოაგელვებდა ღრუბლებზე
თეთრონს—- მმუსვრელი ავთა,
უფლისგან ჩვენთან მოგზავნილ
წმინდა გიორგის ჰგავდა!!!...
მაია დიაკონიძე
8.07.2024 წელი

გაზაფხული მთაში

(მთის კილოზე)
რომ გაუთბება მთას გული,
მეც გადმოვდგები ბანზედა...
ვიცი, რომ ეს გაზაფხული
მთებსაც ჩააცმევს ტანზედა;
გაუხსნის შეჭმუხნულ შუბლებს,
ქუხილის ზარებს დარეკავს,
ქარებს მოუხმობს და ღრუბლებს
მთების გადაღმა გარეკავს.
ხევში ზვავები დნებიან,
იღვიძებს ჭიამაია,
პირმზითში იჭყიტებიან
მორცხვად ენძელა და ია.
გვირილა~ყაყაჩოებით
მორთავს ტყისპირა მდელოებს...
ჩვენც, გაზაფხულის საკადრისს,
ბევრს ვიტყვით სადღეგრძელოებს!
მაია დიაკონიძე
17. 04. 2024 წელი

როცა სიკვდილშიც ეძებ რაღაცას!
როცა სიკვდილშიც ეძებ რაღაცას
და მოშხამული სითხით ივსები,
ძილს თუ მიეცი თავი საღათას,
რა გაგიკვირდეს გულში ისრები.
თუ კი გააქრე შენში მაჯნუნი,
შენი ლეილი ვერ დამინახე,
ნიშნობის შემხსენ მე სამაჯური,
შენი ვით გავხდე მე მეინახე.
თუ კი შენც გძლიეს, როგორც კართაგენს,
დროის დინების დიდ ომს დანებდი,
მაშ, სიყვარულის რად თხზავ არაკებს,
ანდა იმედებს რაღად მაძლვდი?!
სიოს რომ მოაქვს ნაზი ჩურჩული,
იქნება შენი ტკბილი ხმა არის,
ისევ გიხილო ჩემი მაჯნუნი,
კვლავ გავიგონო დილის საარი..
მაია დიაკონიძე
5.09.2023 წელი

მინდა გიყვარდე!
მინდა გიყვარდე,
ჩემკენ ჰქროდეს
შენი ფიქრები,
ვატრიალებდეთ
ორივ ერთად
ცხოვრების ჯარას;
ბედნიერება
ზედ გვათოვდეს,
როგორც ფიფქები,
,,უფალი ჩვენთან!"
ან უკეთესს ვინატრებთ
ს ხ ვ ა რ ა ს?!
მაია დიაკონიძე
17.01.2023წელი

სიზმარში ვნახე!

სიზმარში ვნახე, მინდორზე
ჩვენ მივდიოდით ერთად,
შენ გეცვა ლურჯი პერანგი,
მეც ლურჯი კაბა მეცვა,
ქარმა წამიღო ცისაკენ ,
შენ დაბლა დარჩი ველზე...
ავგაროზივით გამომყვა,
შენი ნაკოცნი ყელზე.
მაია დიაკონიძე
20.07.2021 წელი

სიყვარულისა არა ვთქვი!

(ხალხურ მოტივებზე)

სიყვარულისა არა ვთქვი,
თქმა კი ძალიან მინდოდა,
თეთრი და შავი არაგვი
ჩემს კართან ჩამოდიოდა.
ხან ერთი ამომძახებდა,
ხან კი მეორე ყიოდა,
თოვლმა სავალი ჩახერგა,
ფრთები რაღაში მინდოდა.
ვერა ვრჩებოდი ფორიაქს,
ზეცა ზევიდან კვირობდა,
მთას მივადექი გოლიათს,
მის ჩრდილში ძალზე ციოდა.
ხელ-ფეხი როცა შემეკრა,
ფიფქი ზედ დამაცვიოდა,
თავზე სიკვდილის მზე მედგა,
სიცოცხლე აღარ მშიოდა.
გავხედე თოვლის ფარდიდან,
მხედარი მოიჩქაროდა,
თავზე დამადგა მაშველად,
უფლის წვეული გამოდგა....
ჭიქით არაყი შემასვა,
ჩავთვალე უფლის წყალობად,
შევსვი, ნაჟური ყოფილა
უკვდავებისა წყაროდან!!!!
წამოვდექ, გავლა შევიძელ,
სტუმარი მომყვა ბინაში,
ჩემი ნახადი არყით ვთქვით
მადლობა უფლის წინაშე!!!!....
მაია დიაკონიძე
28.01.2025 წელი

წერილი დედას
"განჯინიდან შენს საყვარელ ჭურჭელს ვაწყობ,
დანა-ჩანგალს დაჰკარგვია უკვე პეწი,
- ეს ჭურჭელი უხმარია, რისთვის გინდა?!
კარადაშიც დასდებია ბევრი მტვერი,
გაყიდე და მაგის ნაცვლად სხვა იყიდე,
არ იქნება, ალბათ, უარზე დედაშენი,
თუმცა გული კი დაწყდება, რომ გაიგებს,
- მეუბნება მეზობელი, "тетя" შერი.
როგორც ვატყობ, დიდი ხანი არის უკვე,
დამერწმუნე, თვალი ადგას ამ ჩვენს ჭურჭელს.
- რემონტი რომ გააკეთო შენი ბინის,
აღარ გიღირს?! - არ მამადლის შერი ღიმილს,
- კობალტია, ნაღდი, ლურჯი, ფაიფურის,
დედაშენმა სად იშოვა, იმ დროს, მიკვირს!
დეფიციტში იყო უწინ, შეგინახავთ ასე სრული,
კლიენტს ვნახავ, ვინმე მდიდარს, არ დამრჩებით უმადური,
- აპარპალებს თვალებს შერი, მეც ვუყურებ თვალისშტერვით.
იყიდება ყველაფერი, რაც აღმოჩნდა ჩვენთვის ბევრი,
ბევრი არის ყველაფერი, აღარ დამრჩა ერთი ნერვი,
რემონტი კი არა, ვატყობ, რომ ვიყიდო პური, მაწყობს.
დედა, შენი შენაძენი გაიყიდა ძალზე ბევრი,
დრო არის თუ შერის ნიჭი, ყველა სარფიანად მიდის.
ალბათ, ზამთარს გადავიტანთ, ხომ მექნება გაზის ფული?!
ახლა სულს რომ წამოვითქვამთ, გამომიწევს შენკენ გული,
გესტუმრებით მე და ბიჭი, მაგრამ გზის ფულიც რომ მიჭირს?!
იქნებ შერიმ გამიყიდოს ძველი ფერწერული ტილო,
ჩვენი ბებოს სახსოვარი, სხვა საშველი აღარ არის,
მაგრამ მერე რაღას ვიზამ? მივაღწიო მინდა მიზანს, -
ჯანმრთელი რომ მყავდეს ბიჭი, წინ წავიდეს თავის ნიჭით,
არ მინდა, რომ ჩვენი ბედი მასაც შეხვდეს, მირტყი კეტი.
დაგამწუხრე დედა, ვიცი, ვერ დავიწყებ კუდის ქიცინს,
მაგრამ რაც მჭირს, ძალზე დიდი, - უშენობის დეფიციტი,
გეხუტები, შენი შვილი, ახლა ბავშვი წერას მიშლის,
ნახვა უნდა პარკში ციცრის, დედი, წავალ, ბავშვი მიცდის."
მაია დიაკონიძე
4.02.2018 წელი

აღარ მენახოს!


წყალი შემასვი რა ჭიდან?

წყალი იყო თუ მაჭარი,

დადუღდა, სისხლი გამივსო

წითელი შინდის დგას ჯარი.

დოქის ტუჩს ტუჩი მივადე,

მუჯერეთული, ხვანჭკარა,

შევსვი და ღმერთი ვადიდე,

მზე, ლამაზი და თაკარა.

რამ მოგიყვანა ვენახო, 

თვალში სიცოცხლედ მევსები,

აღარ მენახოს რაჭაო,

მე შენი დანაკვნესები.


მგელს!
ვერ გაგხადეს შენ დარაჯი ეზოს,
უწვრთნელია, ვიცი, შენი ჯიში,
მგელი იყო, ძაღლზე უთქვამთ, ერთ დროს,
არა მჯერა, თუნდაც დამცენ მჯიღი.
საყელური დაიმშვენა ძაღლმა,
კუდის ქიცინს არ ეშვება ახლაც,
ოღონდ იყოს თბილადა და მაძღრად,
იხტუნავებს ცირკში მაღლა-მაღლა.
შენ კი მგელო, არ მიიღებ ლუკმას,
არამს, კუთვნილს ღატაკის და ობლის,
რა ვუთხარი დროს, უჟმურს და უკმარს,
ფეხაკრეფით ქვეყნად მიდი-მოდის.
შეგამჩნიეს, თავს აფარებ არტანს,
ადამიანს, როგორც ეშმაკს უფრთხი,
არ დანებდე, ჩემს იმედებს გატან,
თორემ კაცთა გაგიმზადეს ყულფი.
მაია დიაკონიძე
26.02.2024 წელი


Thursday, January 23, 2025

ცა და მიწა

ცა და მიწა
მარტივდებოდა ცა, ვით ფურცელი,
ღრუბლებმა იგი დატოვეს თითქმის,
სადღაც ყვაოდა თეთრად კუნელი,
სურნელი იდგა ქართული მიწის.
ჩქერად ცვიოდა ცრემლი ალმასი,
რომლითაც სული წინაპრის ცხონდა,
ხმა მოისმოდა თეთრი არაგვის,
როს ბუტბუტებდა ლოცვათა კონდაკს.
ირგვლივ ხეები ისხამდნენ მანდილს,
არ ბეზრდებოდათ ჭიდილი დროსთან,
თითქოს დამოკლდა ცასთან მანძილი,
ზეიმი იყო, ზეიმი ორთა...
მაია დიაკონიძე
4.02.2024 წელი

Monday, January 20, 2025

სიყვარულის მაგია

 სიყვარულის მაგია

ვიღაცაზე იტყვიან,
რა ჭკვიანი ქალია,
მაინც ვერ გადაურჩა
სიყვარულის მაგიას!
ნეტავ ეს სიჭკვიანე
კაცსაც რაში არგია,
ისიც ვერ გადაურჩა
სიყვარულის მაგიას!
სიგიჟე, სისულელე
სიყვარულის ბარგია,
გავუგზავნოთ გულები
სიყვარულის მაგიას.
მაია დიაკონიძე
20.01.2025 წელი

Sunday, January 19, 2025

ეჭვიც არ შეგეპაროს! მინიმა ეთერ ისაკაძის კომენტარებით

 ეჭვიც არ შეგეპაროს! (სახუმარო)

ისე უცებ გაგცვლიან ქალში, ტურფა, ლამაზში,
ეჭვიც არ შეგეპაროს,- გიღალატებს, - ამაში,
აღმოაჩენ ხანდახან გაბრუებულს ანაშით,
ხან კი შენი მეტოქე - კარტია და თამაში.
მაია დიაკონიძე
19.01.2025 წელი
-------------------
Eteri Isakadze
შენნაირ ქალს ყოველთვის
ხელში ტუზი უჭირავს,
მხატვრის ტილოს ამშვენებ,
ულამაზესს, უხილავს ..
❤❤❤
-------------------
Maia Diakonidze
Eteri Isakadze -ს
გასაჭრელად ტუზების
გვევლინება ჯოკერი,
თანაც ზოგჯერ ისეთ დროს,
სულ რომ აღარ მოელი.
მაია დიაკონიძე
19.01.2025 წელი
--------------------
Eteri Isakadze
Maia Diakonidze-ს
აქ ვჩერდები, არ ვიცი
მე ამ კარტის თამაში,
სჯობს დავჯერდეთ ბოძებულს,
დამერწმუნე ამაში!
💞💞💞

მეტროში ,,300 არაგველი", მინიმა

 მეტროში ,,300 არაგველი"

მეტროში ვზივარ არაგველების,
მინდა იმათთვის გულით ვილოცო,
წელიწადია თუმცა გველების,
იქნებ გადავრჩე, იქნებ ვიცოცხლო.
მაია დიაკონიძე
15.01.2025 წელი

ეჭვიც არ შეგეპაროს! მინიმა

 ეჭვიც არ შეგეპაროს!


ისე უცებ გაგცვლიან ქალში, ტურფა, ლამაზში,
ეჭვიც არ შეგეპაროს,- გიღალატებს, - ამაში,
აღმოაჩენ ხანდახან გაბრუებულს ანაშით,
ხან კი შენი მეტოქე - კარტია და თამაში.
მაია დიაკონიძე
19.01.2025 წელი

Saturday, January 18, 2025

არ მინდა... მინიმა

არ მინდა...
სიყალბე ვიგრძენი ნოტებში,
ტერფამდე ჩავიდა თავიდან,
ეგეთი ხმა არც ჩემს ორკესტრში,
არც მეგობრობაში არ მინდა.
მაია დიაკონიძე
18.01.2025 წელი


ჩავჭერ ჩვენ შორის... მინიმა

 ჩავჭერ ჩვენ შორის გაბმული თოკი,

თავისუფლებას მჩუქნი და გჩუქნი,

კიდევ მეყოფა სიცოცხლის ძალა,

ეს სიყვარული წამომყვა თუკი.

ნუ მიატოვებ!


ნუ მიატოვებ!
ნუ მიატოვებ ცეცხლში კატასაც,
ნუ მიატოვებ ძაღლის ლეკვს ქარში,
თორემ მოგიწევს ცოდვის ატანა,
მთელ სამყაროსთან იქნები ვალში.
თუკი მეგობარს უქციე გვერდი,
არ უპატრონე დაჭრილს შიგ გულში,
არ შეუშვირე ქარს სხვისთვის მკერდი
და სიყვარული გაცვალე ფულში.
ადამიანი არ გქვია მაშინ,
თუ ყველა ცოდვამ შენში იძალა,
გაგიდგა მერე რბილსა და ძვალში,
შენ ჩაგიდებენ ხელში იარაღს.
მაია დიაკონიძე
14.01.2025 წელი


მოლოდინი

მოლოდინი
მე შენი გული მანთებს და მათბობს,
შიგნით ღვთიური ნაპეწკალია,
შენი თვალების ვერ ვითვლი ფართობს,
იმდენი სუფთა წყაროს წყალია.
ცეცხლიც ხარ, წყალიც, ჰაერიც, მიწაც,
ამ დედამიწის ჟანგბადი მთელი,
ვეპაექრები მყინვარებს ცივსაც,
შენს მოლოდინში მიშრება ყელი.
მიწა ხარ, ღმერთმა რომ მოგვცა საზრდოდ,
ვენახი მწიფე, ქცეული ღვინოდ,
დავყურებ ხელზე საათის წამზომს,
უკვდავებაში დაგტოვო ვცდილობ.
მაია დიაკონიძე
16.01.2025 წელი

ვერ დავიპყარი

 ვერ დავიპყარი

ვერ დავიპყარი ვერც ერთი ქედი,
ვეღარც რომი და ვეღარც ბილბაო,
ნეტავ, რითი ხარ, რისი იმედით,
ალბათ ფიქრებით ასე მკითხავო.
ჩათავდა ჩემში ყიჟინა, განცდა,
ომის და ბრძოლის დიდი სურვილი,
გულში ვახარებ სიკეთის მარცვალს,
ვაურვებ ტანჯულთ მართლის წყურვილით.
მაია დიაკონიძე
17.01.2025 წელი

მუჭში ვიტევ, მინიმა

 მუჭში ვიტევ მზეს, მთვარეს და იმათ ჩრდილებს,

ველი, როცა დედამიწა გამიღიმებს,
ის კი ბრუნავს ღერძის ირგვლივ უდარდელად,
ჩემი დარდი იმას რაში ედარდება.
მაია დიაკონიძე
17.01.2025 წელი

უკვე თენდებაო!

 უკვე თენდებაო!

უკვე თენდებაო, მამალმა იყივლა,
სინათლის შემოსვლა გვამცნო,
ჰაერი გადმოჭრა დრო-ჟამის მარხილმა,
იცხოვრეთ ამ წუთს და წამსო.
საქმეს ნუ გადადებთ, სიკეთე აკეთეთ,
გაშალეთ ლოცვების ქოლგა
და გადააფარეთ მწვანე დედამიწას,
არა ღირს ფიქრი და მოცდა.
აქა ხარ?! უფალმა სიკეთე მოიღო,
შენ რომ მოგავლინა ქვეყნად,
დაე, ზეიმობდეს მთელი დედამიწა,
იმ დღეს, რომ დაგბადა დედამ.
მაია დიაკონიძე
18.01.2025 წელი