ზღვა და მზე
ზღვა ვიყავ, თითქოს ვუყვარდი ყველას,
და ამავე დროს ვუყვარდი არვის.
მე კიდევ შენზე მრჩებოდა თვალი.
ოქროს სხივებით ამკობდი ზეცას,
ოქროცურვილი გემოსა ტანზე,
მე კესანების სამოსი მეცვა
და საცეკვაოდ გიწვევდი ვალსზე.
შენი სხივები დამებნა გულზე,
ჩავჭიდეთ ნაზად ერთმანეთს ხელი,
ირგვლივ ისმოდა ჰანგები ბიზეს,
ტალღებად თრთოდა ცეკვები ძველი.
მერე დაიწყე ტაატით ჩასვლა,
როგორც სინათლე, მომაკლდი თვალში,
და ამ ჩვენს გრძნობას ნეტავ რა ერქვა,
თუ მენდელსონის ვერ შედგა მარში.
მაია დიაკონიძე
24.06.2023 წელი
No comments:
Post a Comment