დრო გამახსენა თეთრმა ზამბახმა,
როცა მიძღვნიდი ყვავილთა კონებს,
და თითქოს წელმა ათი ათასმა
შენი სუნთქვა და ხმა მოიყოლეს.
კვლავ გამახსენდა ნანახი სიზმრად,
ჟღერდა ნაზი ხმა დაფდაფის, ბუკის
და განა შენი დანახვა ღირდა?!
მიმატოვებდი ისევე თუკი.
No comments:
Post a Comment