ყველა ასაფრენ ბილიკზე ვიდექ,
მაგრამ ვერაფრით გავშალე ფრთები,
და ახლაც თითქოს თოკებით მიჭერს
სამშობლოს მიწა, ნაზი და ვრცელი.
და მაინც როგორც პეპელას გნატრობ,
როგორც დიდი ხნის უნახავ დედას,
მოდგება ერთ დღეს შავ ზღვასთან არგო,
და ვით მედეა, დაგხვდები გემთან.
No comments:
Post a Comment