ჩამომეღვარე, სხივთა ჩქერალი,
გამივსე გული, სული, თვალები,
გავმხდარვარ შენი გრძნობის მძევალი,
შენს ნაფეხურებს ვეთაყვანები.
და განა ჩემი მშფოთვარე სული,
შენი ლექსების არ იყო გამა?!
ალბათ, გიყვარდი ოდესღაც უწინ,
მინდა, რომ დავრჩე შენს მუზად მარად.
No comments:
Post a Comment