გიხდება ღიმილი, ღიმილსაც უხდები,
ნავარდობ, როგორაც ზეცაში მიმინო,
ვერავინ დაგადო მკლავებზე ხუნდები,
ბავშვივით თამაშობ იწილო-ბიწილოს.
ვით დავძრა სიტყვები მე შენდა საქებრად,
ლექსებში ვხედავ რომ ვერაფრით ეტევი,
ზეცაში თუ არის ეგ შენი სახება,
წმინდა გიორგივით გველეშაპთ შემტევი.
ზღაპრებში ცოცხლობ და ზღაპრებში ნავარდობ,
შენა ხარ, ცისკარა, ირმისა, გედია,
და როცა სიბერე სპეტაკად დაგვათოვს,
მარად უბერებელს გახსენებთ კეთილად.
No comments:
Post a Comment