სალაღობო
ვაჟო, მოგწონვარ თუ არა,
ვერაფრით გამირკვევია,
ხან როგორც უცხოს მიყურობ,
თუ კი გიყვარვარ, მითხარი,
განა ასეთი ძნელია?!
გამორეკე ცხვრების ფარა,
ოქროსრქება ერკემალით,
შაეფინოს ამ მთას მაღალს,
მუხის ქვეშ გვაქვს პაემანი.
სალამურიც აამღერე,
წყლით გამოვალ, როგორც ალი,
სიყვარულის უტკბეს ბადაგს,
შავსვამ შენი ტურფა ქალი.
მაია დიაკონიძე
No comments:
Post a Comment