დრო შეიცვალა!
დრო შეიცვალა, მაგრამ ისევ
უსაზღვროდ გვიყვარს:
ჰანგი ქართული,
ისევ ფასი აქვს ოსტატობას,
ოსტატის სიტყვას,
იქ ვართ, თუ აქ ვართ, ჩვენს გულებში
ელავს წარსული.
ისევ ინთება, თუმც აქა-იქ,
კერიის ცეცხლი,
სიყვარულისგან ისევ მწვანედ
ღაღანებს მიწა,
ქალ-ვაჟს სახენი შეჰფაკვლია
გრძნობის ალმურით.
ისევ თამარის, ისევ ნინოს
სახელებს ვფიცავთ.
კვლავ დაიზრდება ალგეთს ლეკვი,
ისე ვით ძველად,
ისევ ,,შვლის ნუკრის ნაამბობზე"
იტირებს ბავშვი,
გმირთა სულების საცხონებლად
მიგვიძღვის ლელა
და საქარველოს ნათლის დროშა
კვლავ იფრენს ქარში.
მაია დიაკონიძე
26.03.2016 წელი
No comments:
Post a Comment