ერთი იყო ვარდი მხოლოდ!
შენს თვალებში ირხეოდა
ნაზი ტალღაც, მზეც და ზეცაც,
ზღვის ნაპირას იქვე ოდა
და ცხოვრება ჩვენი ერთად.
დაქცეული მელანი და
თეთრთა კენჭთა სროლა ზღვაში,
მეგონა რომ ელამია,
გვემალვოდა მთვარე-ბავშვი.
სიყვარულის ეიფორია,
ახალგაზრდის ვნება, ჟინი,
თითქოს ადრე არც გვქონია,
არ გვიხდენდა ზღაპრებს ჯინი!
ერთი იყო ვარდი მხოლოდ,
მხოლოდ ერთი, ისიც ლურჯი,
დაეტია იმ ერთს ოღონდ,
ზღვები დახატული ფუნჯით.
მაია დიაკონიძე
20.03.2024 წელი
No comments:
Post a Comment