და ლამის...
მომშტერებია კლდე ასი თვალით,
იმდენ აივანს, ფანჯარას იტევს,
მახედებს თითქოს თავისკენ ძალით,
დაგმანული მაქვს ზეცისკენ სივრცე.
თბილისში ნეტავ რამ ამოზიდა
ამდენი კლდე და ამდენი კბოდე,
თავს ვეღარ ვიხსნი ამ ქაოსიდან
და ლამის უჟანგბადობით მოვკვდე.
მაია დიაკონიძე
8.12.2025 წელი
No comments:
Post a Comment