კაბა

 კაბა

ჩამორღვევია არშია კაბას,

ვამბობ, ძველმანი რაში მჭირია,

ჩემს მოგონებებს რა ვუყო, აბა,

როცა ეს გული გასაჭირშია.

მახსოვს, ეკიდა, როგორც მერცხალი,

თოკზე, ფრთებს შლიდა შორს გასაფრენად,

ახლა ფრიალებს, როგორც ზეწარი,

მეტაფორებით ვერ ამკობს ენა.

ვერ გავიმეტებ გადასაგდებად,

ადგილს მივუჩენ მზითევის სკივრში,

სუყველაფერი აქ დალაგდება,

და მაინც, კაბის სიბერე მიკვირს.

მაია დიაკონიძე

17.10.2025 წელი