იქნებ ისევ დაუბრუნდნენ
ვაზის ჩამომტვრეულ ლერწებს
ტანზე დასდით პაპის ცრემლი,
ძაღლი საჭმელს ტყუილად ეძებს,
ამვლელ-ჩამვლელს ისე უკვირს,
ყვითელ ყვავილს ხედავს ქვაზე,
ცაში მზე ანათებს თუკი,
ეზოს ეს ხომ ალამაზებს.
ღობეს მოსდგომია გოგო,
მთელი სოფლის ნატვრისთვალი,
უჭვრიტინებს პაპას გოდორს,
ცუგას მოუტანა ძვალი.
გაახსენდეთ იქნებ მერცხლებს
უწინდელი თბილი ბუდე,
და დაღლილნი მძიმე გზებზე
კვლავ ეზო-კარს დაუბრუნდნენ.
მაია დიაკონიძე
11.12.2025 წელი
No comments:
Post a Comment