"...თვალნისლა ქალაი ..", ავტ. მანჩო პატაშური

"...თვალნისლა ქალაი .." მე ვარ წარსულის ნისლიდან გამოსული ხმა — გაუქმებული სიმღერის ბგერა, რომელიც მაინც არ ჩერდება ქარში. სევდა მეხვევა მხრებზე, როგორც ნაცნობი შალი, მაგრამ მის ბოჭკოებში იმედი ელავს — მცირე, მაგრამ მუდმივი. ხანდახან მტირალა ვარ, თვალებიდან ზღვა მეხატება, და მაინც, თითო ცრემლი შუქად იქცევა, როცა მზე გულში ჩნდება ჩუმად. მე არ ვშლი წარსულს მხოლოდ ვაფერადებ მის ლანდებს, ვასწავლი სიჩუმეს, როგორ შეიყვაროს ადამიანი, რომელიც ტკივილიდანაც ლამაზად იბადება. და თუ მკითხავ, ვინ ვარ — გიპასუხებ: ფერი ვარ, რომელმაც არ იცის წასვლა. სევდისფერი, იმედისფერი, ნათელი ნისლი. მე ვარ — "თვალნისლა ქალაი,".. დროის ზღვარზე დახატული სული, რომელიც ტირილითაც სიხარულს ფერს აძლევს. .თვალნისლა ქალაი". ' მანჩო პატაშური