ცაო, მე შენი ნახვა მწყურია,
შენი ყურება არა მწყინდება,
თუ დავიბრუნებთ დიოსკურიას,
მოგიწევს ცაო გაამინდება.
ჩემი ოცნება შენს ლაჟვარდს ერთვის
და ცისარტყელას ფერში ბანაობს,
ისევ უდგანან გმირები ხერთვისს,
რომ მტრად მოსული დაასამარონ.
განა შავღრუბელთ გიცვალეს ფერი,
ზურმუხტ-ფირუზი აყრია გორებს,
ოქროცურვილი ალაზნის ველი
მზეს თბილ კალთაში კვლავ ჩაიგორებს..
No comments:
Post a Comment