ვერ შევამჩნიე!
ვერ შევამჩნიე, როგორ დავცლილვარ,
ვით ვიცლებოდი, კვლავ დავიცლები,
ჭურჭელი მხოლოდ სევდით ავსილა,
უნდა მოვასწრო, რაც ვთქვი ან ვერ ვთქვი,
სტრიქონ- ბწკარებად ვწერო დაფაზე,
რადგან ცხოვრება მოგვეცა ერთი,
პორტრეტის ყველა შტრიხი დავხაზე.
რომ ყველა კენჭი, რაც ხელში მედო,
ჭრელი თუ სადა, თეთრი თუ შავი,
არ თხოულობდეს განსჯას და მენტორს,
ვაქციე იად, უგალობს შაშვი...
მაია დიაკონიძე
29.04.2024 წელი
No comments:
Post a Comment