ვწერ და ვტირი
ვწერ და ვტირი, ვწერ და ვტირი,
ჭრილობებზე ვიყრი მარილს,
საყვედურს ჩემს თავზე ვიტყვი,
დამეხილა ეზო-კარი.
აღარც ძაღლის ყეფა ისმის,
ხმის გამცემიც არვინ არის,
ძახილი რომ მესმის მიწის,
როგორ დავრჩე გულ-მშვიდ-წყნარი.
ვწერ და ვტირი, ვწერ და ვტირი,
ჭრილობებზე ვიყრი მარილს,
საყვედურს ჩემს თავზე ვიტყვი,
დამეხილა ეზო-კარი.
მაია დიაკონიძე
4.04.2024 წელი
No comments:
Post a Comment