ფეხებქვეშ მეშლება მიწა დანაღმული,
გადადგამ ნაბიჯს და ვაი, თუ აფეთქდე,
აღარ მასვენებენ ლანდი ღამეულნი,
იქნება, გათენდეს.
შეისხას ამ ცამაც ფარჩების სამოსი,
ოღონდ, არ ელოდეს ვარსკვლავებს გაქრობა,
მჯეროდეს ლექსების ყოველი ასოსი,
რომელსაც გამოვთქვამ.
No comments:
Post a Comment