იმედს!
შენ თოხარიკო, ცხენო, იორღა,
განა უცხოა შენთვის ტრამალი,
მართლის ურემი ისე მიღოღავს,
სიტყვა არ მოდის სწრაფი, ფრთამალი.
შენ მინდა განდო გულის ნადები,
წაიღე, მერე არ იყოს გვიან,
ერთ დღესაც, ვიცი, როცა ავდგები,
ჩიტთა ჭიკჭიკის მომიყვან დილას.
No comments:
Post a Comment