ხომ იცი, ღმერთო!, ავტ. გელა ციგროშვილი

 ხომ იცი, ღმერთო!

ხომ იცი, ღმერთო, ჩემი თავი რომ მიღირს ჩალად...

მთელი ცხოვრება უგზოს ვკვალავ, ბევრჯერ მიჭირდა...

მამულო,შენი სიყვარული რომ გვადევს ვალად..

დაგვიწყებია და რის ფასად?!-- მუდამ მიკვირდა...

ან რაღად უნდა ამას ცრემლი და ჭყლეტა ტვინის?!

იმის ლოდინი... მეტად როდის გაგვიჭირდება?!

როდის გახსნიან გზებს ციტრუსის, ვაშლის თუ ღვინის?!

გვრცხვენოდეს, გაქრა წინაპართა ყველა ღირსება...

ლუკმა პურს ვეძებთ და კაცები ვეღარცა ვბიჭობთ..

ამოსკდა გულში, ყველაფრის ვართ მგონი ჩამდენი..

ამ ძაღლურ ყოფას ვაჟკაცური სიკვდილი გვიჯობს..

,,ქუდზე კაციო",--დაძახებას ელის რამდენი!!!.

შემოგვჩვევია შენზე ფიქრი და უკვე, ახლა..

ნამდვილად ვიცით, სად წაგვიყვანს ბედი მდევარი...

ნუ შეგვაშინებს ცამეტივე ტყვიის ზედ დახლა...

თუნდ დამიზნებით გულშიც დაგვცენ ცხრა სატევარი...

,,ნამუსის ქუდი" მებრძოლს მუდამ თავზე ახურავს..

მამულის მიწაც წინაპართა მსგავსად გვიშვილებს..

ერო და ბერო, ვიღას ვუცდით,--შევუნთოთ ქურას..

ქართლის დედაო,დაგვილოცე მიზანი შვილებს!!!..

გელა ციგროშვილი