სახუმარო: ეს ამბავი კახეთში მოხდა. მაზლისცოლმა მაზლიცოლს დაურეკა. გახსოვთ, საბჭოთა დროს მხოლოდ ქალაქის ტელეფონი გვქონდა, სად იყო მობილურები, ისიც ყველას - არა. რიგში უნდა ჩაწერილიყავი, განიხილავდნენ შენს საკითხს, თუ ცოტა დამსახურებული კაცი იყავი, კი დაგიყენებდნენ. ასეა, მაზლისცოლის მოსაკითხად მეზობელთან დარეკეს, ტელეფონთან ქმარი მივიდა, მარინა სახლში არაა, ინფექციურშიაო. დაახეთქა ყურმილი ნინამ, ქმარს ეცა, შენი რძალი ინფექციურში ყოფილა, რას იტყვის ხალხი, რომ არ გვინახავსო. დასხდნენ მანქანაზე და გაუტიეს თელავის საავადმყოფოსკენ. გაიკითხეს-გამოიკითხეს, მარინა იქ არ აღმჩნდა. ნამდვილად ყვარელში იქნებაო. ახლა იქით აიღეს გეზი, არც იქ იყო. მერე გურჯაანს მიაშურეს, არც - იქა. შეწუხებულებმა, კი ერიდებოდათ, ისევ მეზობელთან დარეკეს. ისევ ქმარი მივიდა ტელეფონთან. აფორიაქეებულმა ძმამ ჰკითხა, ბოლოს და ბოლოს, სად არის მარინა, შემოვიარეთ კახეთის ყველა საავადმყოფოო. ძმის პასუხი: ხალხო, რამ გაგაგიჟათ, შხამი გაუთავდა და როგორც ყოველთვის ასაკრებად დედამისთანაა წასული გვერდზე სოფელშიო
მომიყვა ელგუჯა ციგროშვილმა.
No comments:
Post a Comment