ვერგადახსნილი ვენებისა მინდა გიამბოთ,
მწითური ძაღლის, ერთგულებით ასე რომ მიცავს,
გეშით და სუნით ჩემს სამყოფელს ისე მიაგნო,
გამოვიცვალე ხორცსაკლავად მაშინვე ბინა.
რით ვერ აღსრულდა, ახლაც ვფიქრობ, ჩემი ნაფიქრი,
თავს წამომადგა ჩემი ძაღლი ნახევრადმძინარს,
და მის თვალებში დავინახე თიხა, ალიზი,
რომ შერეოდა ამქვეყნიურ ხორცსა და მიწას.
სული კი, სული, აწყდებოდა ჭურჭლის ყრუ კედლებს,
ვით დამწყვდეული, გარეთ გასვლას ისე ლამობდა,
და იმის მერე ჩემს მწითურ ძაღლს ბავშვივით ვენდე,
რომ არ გამიშვა მეგობარმა სააქაოდან.
No comments:
Post a Comment