სულში ისევ ჩამომდგარა თრობის ჟამი,
განა ღვინით, გრძნობით ვთვრები საგანგებოდ.
გავიძახი: მიდღეგრძელე, ღმერთო, ამინ,
ვაზის ფესვით გამიმაგრე საქართველო!
გასხეპია გვერდზე მუხას ერთი ტოტი,
არა ორიც, იქნებ მეტიც, ახლა ვხედავ,
შემოფრინდი, გამარჯვების სიოვ, მოდი,
შემოაჯექ ზურგზე მარდად ფრთათეთრ ქედანს.
შენთან უნდა გადმოვიდე ალავერდი,
მიუტანე ეს ამბავი ჩვენს ძმებს შორეთს,
შენ ქართველო, ასე ტკბილად დამიბერდი,
სადაცა ხარ, აქ თუ იქა... გაიგონე!
No comments:
Post a Comment