ჩემს იმერეთს!
წინ მიჰქრიან რელსები, ვაგონებიც მიჰქრიან,
ვერ ვჩერდები კუპეში, დერეფანში გავდივარ,
ფანჯრებიდან მიცქერის ხეთა მწვანე გილდია,
მათი ნახვა მწყუროდა უკვე კარგა ხანია.
გადაშლილა მინდორი და ზედ დიდი ხალია,
ვაკვირდები, ხარია, დიდთვალება ნიკორა,
ზევიდან მზე დაჰნათის, ბალახს ანთებს ცვარიანს,
თვითონ სვენებ-სვენებით მაღლა ცაში მიგორავს.
ახლა მთვარეც დაინთო, შუაში ვარსკვლავია,
გელათს ადგას, მოწამეთს, შუქით გამორჩეულით,
თქვენკენ მოვისწრაფოდი,უკვე კარგა ხანია,
სიკეთეზე რომ ვწერო არ მეყოფა რვეული.
იმერეთის ქედებო, ცად აწვდილო ტყეებო,
ბავშვობა გამახსენეთ, მომენატრეთ ძალიან,
ჩემი სულის ჩრდილებო, ჩემი სულის ტყვეებო,
თქვენთან სიახლოვე და სიყვარული და მწადია.
No comments:
Post a Comment