უღირსებოს რად სჭირდება თეთრი ფიფქი,

რად სჭირდება სიყვარული, მწვანე დაფნა,

ღირსეულს სწვავს სატანჯველი, მწარე ფიქრი,

უღირსებოს... აუშვია ზღვაში აფრა.

წლები დის და ემატება ამ ქვეყანას,

უღირსებო განა ერთი, ლაშქარია,

ჩაფშვნილა და  ჩაქცეულა ოქროს ყანა,

უღმერთობა განგებამ ვერ გვაპატია.

პატიების არ ვართ, მართლა, ალბათ, ღირსნი,

ნაბადივით მოვიხვიეთ სხვების ცოდვა,

ნაღველი გვჭირს ოპიზასი, ბანას, იშხნის.

უღირსებო, ვით ეშმაკი გვერდით როკავს.

შემოგვყურებს ხახმატიდან წმინდა ჯვარი,

არ ქნას ღმერთმა წყალი ისე აგვემღვრიოს,

არ გვეყაროს ბოროტ მტერზე ჩვენი ჯავრი,

,,ასე მტერი დაგვეცალოს!" - არ დავლიოთ!

.