ობლად რომ დარჩი!
ყურძენი მიყვარს, მისი ჯიში და მისი ფესვი,
სულში მუდამ მაქვს მისი სიტკბო, დუღილი მაჭრის,
თუ შენი მიწის ვაზის ცრემლი წამლად არ შესვი,
მაშ რაღად გიკვირს, უსამშობლოდ ობლად რომ დარჩი.
No comments:
Post a Comment