გურიის მთებში, გურიის მთებში,
თუ ერთხელ მაინც წასულხარ ნებით... გადაგავიწყებს ამ ქვეყნად ყველას, გულში ჩაგიკრავს ძლიერი მხრებით.. გურიის გზაზე,იქვე გზისპირას, მოკრიმანჭულობს წყარო ანკარა, დაღლილ მგზავრს პეშვით სულს დაგირწყულებს, აახმიანებს ,, ბუკს და ნაღარას". იქვე გაგიშლის სუფრას ხვავრიელს, ნაირნაირი, ჩამტკბარი ხილით, ორნახად ,,ჭაჭას" შემოგაშველებს, გეტყვის: მიირთვი, მადლია დილის... დაგალოცინებს გურიის წალკოტს, ბახმაროს მთიდან მქროლი ნიავი, ქედს მოიდრეკენ ამაყი მთები, ოღონდ არ გქონდეს ფიქრი სიავის. გურიის ცაზე, მზეს ბორჯღალოსანს, გაუფოფრია ოქროს დალალი, ვინც სიყვარულით სტუმრობს გურიას, მასზე ეს ლექსი იყოს ალალი... ც.აბაშმაძე
No comments:
Post a Comment