არ შეგიძლია, სიყვარული, გულს მაინც ნუ მტკენ,
ნუთუ ძნელია, ესთეტიკის დაიცვა ნორმა,
მე რომ ველოდი აყვავებულ ალუბლებს, ნუშებს,
ნუღარ დააზრობ, ნუ მოყინავ, გვედრი ჩემს მგოსანს.
დაე, იხაროს ყვავილებმა სამოთხის ბაღის,
არ დაგჭირდება შენ ლოდინი და დიდხანს მოცდა,
მე ავყვავდები, როგორც თეთრი ფიქალი ვარდი,
და მოგართმევენ ძღვენს სასურველს, ვით დიად ხონთქარს.
No comments:
Post a Comment