ნეტავ რად უყვართ ან არ უყვართ, ვის რას გაუგებ,

ფუტკარიც როდი ეკარება სუყველა ყვავილს,

და მოლოდინი ჰკვებავთ ზოგჯერ ადამიანებს, —

იმ ერთადერთის ერთხელ ნახვის სულ ერთი წამით.

               ======================

მოაქვს ქვა-ღორღი მთიდან მდინარეს,

ბარში დაყრის და გვაოცებს ამით,

შხეფებს რომ ისვრის ცისარტყელებად,

ჩემთვის ისაა სიცოცხლის ჩქამი.

                ---------------------------

სად არ ვიარე, რა არ ვნახე, ვინ არ ვიცანი,

მაგრამ ცხოვრებას ვერაფერი მე ვერ გავუგე,

ზოგჯერ სიცოცხლედ დაგიჯდება ცდა და მიზანი

და მოსასვლელად შენთან სიკვდილს კარსაც გაუღებ.