არმაგედონო, მოდი, დამწვი, მიწად დამნაცრე,
და ვეღარავინ ვერ იხილავს სხივთა ალმასებს,
ჩემს გულში მხოლოდ გალესილი შუბი ტრიალებს,
რატომღაც ყველგან სულელივით დავაგვიანე.
No comments:
Post a Comment