სიკვდილის წერა გავხდებით ყველა,
ადრე თუ გვიან გავცურავთ ლეთას,
მე ის მადარდებს, ჩემს სამარეზე,
თუ გაისმება ქართველის კვნესა,
თუ აყვავებულ ბაღს და წალკოტებს,
სხვა ჯიშის კაცის გენი წაიღებს,
მაშინ, ჰე, ღმერთო, რაღას მაცოცხლებ,
შავეთის კარი დღესვე გამიღე.
No comments:
Post a Comment